Zwyczajna i Nadzwyczajna Sesja Rady Miasta
W dniu 26 sierpnia br. w sali konferencyjnej Lubawskiego Centrum Aktywności Społecznej odbyła się zwyczajna, a następnie nadzwyczajna sesja Rady Miasta Lubawa.
W pierwszej sesji udział wzięło 14 radnych i podjętych zostało 5 uchwał. Radni uchwalili tekst jednolity Statutu Miasta, a także podjęli uchwały w sprawie określenia średniej ceny jednostki paliwa w Gminie Miejskiej Lubawa w roku szkolnym 2021/2022 , na podstawie której zwracane są koszty dowozu dzieci do szkoły ich rodzicom oraz w sprawie przyjęcia projektu zmian Regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy Miejskiej Lubawa w celu przekazania organowi regulacyjnemu do zaopiniowania. Dwiema ostatnimi podejmowanymi uchwałami były zmiany w Wieloletniej Prognozie Finansowej Lubawa na lata 2021 – 2039 oraz zmian w budżecie miasta Lubawa na rok 2021. Najważniejsze zmiany w budżecie objęły wprowadzenie nowych zadań inwestycyjnych polegających na budowie trzech wyniesionych, bezpiecznych i oświetlonych przejść dla pieszych. Dwa z nich wybudowane zostaną w ulicy Rzepnikowskiego przy Miejskim Ośrodku Kultury, natomiast jedno w ulicy Poznańskiej na wysokości funkcjonującego marketu. Zadanie to zostanie dofinansowane ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Dróg w kwocie ponad 176 tysięcy złotych.
O godzinie 13.00 natomiast w tym samym miejscu odbyła się uroczysta Nadzwyczajna Sesja Rady Miasta Lubawa zwołana na wniosek burmistrza miasta, na której przyznane zostały wyróżnienia „Zasłużony dla miasta Lubawy”. Radni podjęli uchwały przez aklamację. Wyróżnienia otrzymali:
- Prof. Roman Stanisław Jurkowski.
- Prof. Andrzej Adam Radzimiński.
- Ksiądz Mieczysław Rozmarynowicz.
- Prof. Marian Janusz Truszczyński – pośmiertnie.
1. Roman Stanisław Jurkowski to pochodzący z Lubawy uznany historyk, profesor nauk humanistycznych. Specjalizuje się w historii Polski, Rosji, Litwy i Białorusi, stosunkach międzynarodowych oraz historii powszechnej XIX i XX wieku.
W 1979 ukończył magisterskie studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim. Doktorat obronił w 1999 roku. Habilitował się w 2010 roku. Tytuł naukowy profesora uzyskał w roku 2017. Pełni funkcję kierownika Zakładu Historii Europy Wschodniej w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego. W roku 2009 otrzymał prestiżową nagrodę „Przeglądu Wschodniego” w kategorii Dzieła krajowe za książkę „Sukcesy i porażki. Ziemiaństwo polskie Ziem Zabranych w wyborach do Dumy Państwowej i Rady Państwa 1906 – 1913”. W roku 2012 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Profesor aktywnie współpracuje z wieloma placówkami naukowymi, naukowo – kulturalnymi i dyplomatycznymi za granicą: Instytutem Historii Litwy w Wilnie, Wydziałem Historycznym Uniwersytetu Wileńskiego, Centrum Historii Parlamentaryzmu w Sankt Petersburgu, Instytutem Polskim w Mińsku, Instytutem Polskim w Moskwie i Konsulatem Polskim w Petersburgu, Związkiem Polaków na Białorusi.
Roman Jurkowski aktywnie uczestniczył w przygotowaniu monografii ziemi lubawskiej „Lubawa. Dzieje miasta i regionu” wydanej przez miejski samorząd. Wielokrotnie na zaproszenie samorządu wygłaszał prelekcje dla mieszkańców dotyczące historii Lubawy, w tym także dla słuchaczy Uniwersytetu III Wieku.
Wniosek o nadanie wyróżnienia „Zasłużony dla Miasta Lubawy” został złożony przez radnych Rady Miasta Lubawa i pozytywnie zaopiniowany przez Kapitułę opiniującą wyróżnienie.
2. Andrzej Adam Radzimiński urodził się 4 kwietnia 1958 roku w Lubawie. W roku 1977 ukończył miejscowe Liceum Ogólnokształcące i podjął studia na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest historykiem, specjalizującym się w historii średniowiecza i naukach pomocniczych historii, profesorem nauk humanistycznych, pełniącym w latach 2008 – 2012 funkcję rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i wykładowcą tej uczelni. Od 2015 roku pełni funkcję prezesa Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Doktorat obronił w 1987 roku, habilitację uzyskał w 1996 roku, natomiast tytuł profesora nauk humanistycznych w roku 1999.
Zajmuje się historią Kościoła katolickiego w Polsce średniowiecznej oraz dziejami duchowieństwa w Zakonie Krzyżackim. Prowadził badania między innymi w Wiedniu i Berlinie. Trzykrotnie (1994, 1996 i 1999) był powoływany na członka Komisji Historii Porównawczej Kościołów przy Polskiej Akademii Nauk. Jest autorem około 300 prac naukowych. W 2011 roku za wybitne zasługi w pracy naukowo – badawczej, dydaktycznej i społecznej oraz popularyzowanie nauki w Polsce i na świecie został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Andrzej Radzimiński był redaktorem naukowym publikacji wydanej przez miejski samorząd: „Miasto Lubawa w Prusach Zachodnich z uwzględnieniem Ziemi Lubawskiej” autorstwa Gustava Lieka oraz jednym z autorów pracy zbiorowej – monografii ziemi lubawskiej „Lubawa. Dzieje Miasta i Regionu”. Wziął czynny udział przy obchodach 100-lecia powrotu Lubawy do Macierzy, wygłaszając wykład dla mieszkańców: „Lubawa znowu wolna. Rok 1920 z perspektywy historycznej”.
Wniosek o nadanie wyróżnienia „Zasłużony dla Miasta Lubawy” został złożony przez radnych Rady Miasta Lubawa i pozytywnie zaopiniowany przez Kapitułę opiniującą wyróżnienie.
3. Ksiądz Mieczysław Rozmarynowicz urodził się 1 stycznia 1950 r., święcenia kapłańskie otrzymał 23 maja 1974 r. w Pelplinie. 1 września 1990 r. został proboszczem Parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Św. Anny w Lubawie. Pełni funkcję kanonika honorowego Kapituły Kolegiackiej Chełmżyńskiej, jest także Kustoszem Sanktuarium Matki Boskiej Lipskiej.
Przez ponad 30 lat swojej posługi w Lubawie przyczynił się do rozwoju kulturalnego miasta, włączając się aktywnie w jego codzienne życie kulturalne i społeczne. Na szczególne uznanie zasługują działania związane z remontami obiektów sakralnych.
Z jego inicjatywy w 1994 roku w Kościele pw. Św. Barbary przeprowadzono prace konserwatorskie polegające na rozbiórce zewnętrznych ścian kościoła i wymianą na nowe z zachowaniem oryginalnego wnętrza. Zabieg ten praktycznie uratował kościół i całe jego wyposażenie przed zniszczeniem, gdyż obiekt był wtedy w bardzo złym stanie technicznym. W latach 2018-20 w wyniku realizacji dużego projektu w kościele odnowiono ołtarz główny, ołtarz boczny Matki Boskiej, ołtarz boczny Jezusa, ambonę, belkę tęczową z grupą ukrzyżowania, prospekt organowy, polichromie prezbiterium oraz zabezpieczono zewnętrzne, drewniane ściany kościoła przed szkodnikami.
W latach 2018-21 przeprowadzono generalne prace konserwatorskie również w Kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Św. Anny, które polegały na konserwacji polichromii ścian i wystroju wnętrza kościoła oraz prac konserwatorskich zabytków ruchomych: ołtarza bocznego pw. Św. Rodziny, portalu kaplicy Aniołów, konfesjonału, ławek, reservaculum oraz prowadzano prace przy elewacji zewnętrznej, w tym kościelnej wieży. Pierwsze prace remontowe polegające na remoncie dachu oraz konserwacji ołtarza bocznego pw. Męki Pańskiej wykonano już w 2014 r.
Jako Kustosz Sanktuarium Matki Boskiej Lipskiej pokazał, że to nie tylko zaszczytny tytuł, ale też odpowiedzialność i ciężka praca na rzecz Sanktuarium. W latach 2015-2017 przeprowadzono prace konserwacyjne w kościele, jak i jego otoczeniu, w tym odremontowano zabytkowy mur przykościelny. Dzięki jego inicjatywie i wieloletnim działaniom polegającym na zagospodarowaniu przestrzeni i zieleni, lipskie Sanktuarium, poza miejscem kultu religijnego, stało się jednym z ulubionych przez mieszkańców Lubawy i okolic terenem rekreacyjnym oraz istotnym elementem wzbogacającym atrakcyjność turystyczną miasta.
Wniosek o nadanie wyróżnienia „Zasłużony dla Miasta Lubawy” został złożony przez radnych Rady Miasta Lubawa i pozytywnie zaopiniowany przez Kapitułę opiniującą wyróżnienie.
4. Marian Janusz Truszczyński urodził się 21 lipca 1929 roku w Lubawie, gdzie ukończył szkołę podstawową i Liceum Ogólnokształcące, które włączyło go w poczet najwybitniejszych absolwentów szkoły.
W 1953 roku ukończył studia na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Doktorat przygotował w 1959 roku. W latach 1960 – 1961 był stypendystą Fundacji Rockefellera w USA. Był lekarzem weterynarii, profesorem doktorem habilitowanym nauk weterynaryjnych, specjalizującym się w mikrobiologii weterynaryjnej i epizootiologii. W latach 1972–2001 był dyrektorem Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach, jedynej placówki naukowej tego typu w Polsce, której misją jest zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt i odzwierzęcych chorób człowieka, a także nadzór nad bezpieczeństwem żywności pochodzenia zwierzęcego. Był też kierownikiem Zakładu Mikrobiologii. Członek wielu komitetów, między innymi Komitetu Mikrobiologii i Biotechnologii Państwowej Akademii Nauk, w latach 1973-1982 Wiceprezydent, a w latach 1982-2003 Prezydent Komisji Standardów Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt w Paryżu, gdzie istotnie przyczynił się do ujednolicenia metod laboratoryjnej diagnostyki chorób zakaźnych zwierząt. Był wiceprezesem oddziału Polskiej Akademii Nauk w Lublinie oraz członkiem Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Odbywał staże naukowe w Niemczech i USA oraz liczne zagraniczne wyjazdy naukowe, m. in. do Japonii, Chin, Wietnamu, Australii, Etiopii, na Kubę, do Brazylii, RPA czy Kanady.
Autor wielu publikacji i podręczników, w tym 200 oryginalnych prac ogłoszonych w czasopismach anglojęzycznych, niemieckich i polskich. Laureat wielu nagród i odznaczeń, między innymi Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt za wybitny wkład w rozwój nauk weterynaryjnych na świecie, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz trzech doktoratów honoris causa.
Zmarł 8 czerwca 2020 roku w Puławach. W pamięci tych, którzy mieli zaszczyt z Nim współpracować, zapisał się jako postać wybitna, tytan pracy i niedościgniony wzór naukowca o wyjątkowych zdolnościach merytorycznych i organizacyjnych.
Wniosek o nadanie wyróżnienia „Zasłużony dla Miasta Lubawy” został złożony przez radnych Rady Miasta Lubawa i pozytywnie zaopiniowany przez Kapitułę opiniującą wyróżnienie.
